viernes, julio 31, 2009

VIVIR VALE LA PENA



Ante la duda, la certeza:
todo ha sido dicho ya.

Sin embargo, esa sonrisa que de juventud
se eterniza en estela de curiosidad...

Cuantas veces has intentado aprender
y ya de siempre lo has sabido

No aprender de los errores
sino aprender a equivocarse

aprender no lo humano,
sino a ser un estúpido
precisamente eso: un estúpido humano.



miércoles, julio 29, 2009

AZUCARADO



El tempo siempre deberá ser controlado
a un ritmo justo, lascivia multicolor

Así, podrás suscitar lo que por dulzura
puede ser mantenido en su demora

En ese permanecer atemporal, el ceño fruncido
y las esperas en campiña.

Nunca nadie tuvo mejor tiempo que el ocaso de un día
el desabrochar las costuras, el cotón blanquísimo,
y las palabras como puro deseo.





martes, julio 28, 2009

JUSTO EN LA MITAD


Una prueba de que el pop lo confundió todo
es intentar averiguar por qué todo símbolo ya no remite a nadie

Lo has pensado muchas veces y nadie te lo había contado jamás
¿Por qué ahora te has atrevido a mirar más allá?

Y lo lúdico se reduce a esa pequeña cuadra
trazos de tiza y todo el sol del verano

vestidos blanco y pastel, para jugar sin mirar atrás
cuanto verde deja ese rastro en la memoria
ya la acera está vacía y tú solo.








EL MEJOR POSGRADO








lunes, julio 27, 2009

POR FAVOR, DÉJEME VOLVER A LA ANTERIOR


Todo tan junto como aquellos artículos de mondo brutto
que siempre miramos y jamás nos decidimos a comprar.

Bajas a ras de suelo y casi siempre la dulzura nos podrá
porque nunca deberás vivir con tanto vértigo como yo

en la espada lo sientes, el tren cuando levanto las piernas
y todo me parece lanzado a destrucción segura;

ya has olvidado que los ancianos cuando mueren se parecen
y éso nunca fue tan relajante como pensaste.



domingo, julio 26, 2009

SIEMPRE FICCIÓN


El inicio es francés, parisino y dice la verdad
puesto que antes ya no había lugar en la oscuridad.

Titilando sales a buscar el neón fiel
lo que te ha dicho: algo más.

Y el paso acompasa a las calles
con tantas luces, colores.

Has visto?
nadie es igual y todos vagan,
tu también podrás soñar

sólo un paso más y has llegado
el embrujo de esa delicia,
esa voz,
quizás el amor.



viernes, julio 24, 2009

ILLUSION







jueves, julio 23, 2009

DELICIOSA CORRESPONDENCIA
[ FINAL E INCONCLUSA ]


Viena, 2 de marzo de 1903

Estimado señor Hesse:

[...] Yo, aquí, también suelo apartarme de los caminos de la literatura. Creo [...] que en el extranjero se imaginan la literatura austriaca como una enorme mesa de café alrededor de la cual permanecemos sentados todos, día tras día. Ahora bien, yo, por ejemplo, no mantengo una relación estrecha ni con Schnitzler, ni con Bahr, ni con Hofmannsthal, ni con Altenberg; es más, a los tres primeros ni siquiera los conozco. Recorro mis caminos por el campo con algunos autores más silenciosos: Camill Hoffmann, Hans Müller, Franz Karl Ginzkey, un poeta franco-turco, el doctor Abdullah Djaddet Bey, y algunos pintores y músicos. Creo que, en el fondo, todos nosotros -y con «nosotros» me refiero a los que sentimos esta afinidad- vivimos de un modo parecido. Yo también he prodigado, y no poco, la vida, sólo me falta ese último desbordamiento: el de la embriaguez. [...]

¡Y para colmo tengo que practicar la ciencia! Ahora trabajo como un demente para acabar el año que viene, de una vez por todas, con lo del título de Doctor philosophiae, y así poder arrojarlo a mis espaldas como si se tratase de unos molestos harapos. Ésta es, tal vez, la única cosa que hago para complacer a mis padres, en contra de mi propio yo. Me siento totalmente aniquilado de tanto quemarme las cejas, algo que sólo interrumpo de vez en cuando para pasar alguna noche de locura, pero nunca para divertirme o liberarme; espero poder imponer en casa el consentimiento para ir en Pascua por diez días a Italia. He aprendido italiano y estoy ávido por ver los cuadros de Leonardo, que sé que me encantarán [...].

Suyo.





COM T'ESTIMO JO


Has imaginat allò que de nocturn et fa viure
és una sensació que anima les llagues amb aiguardent

pot ser que et sembli borrós, potser líquid com la pluja.
desconfia perquè l'ambient és més sec que aquell eco del desert.

T'ho has imaginat avui, potser la devoció passa per reconèixer això també;
de fet t'ho has preguntat sempre:

Tu m'estimes,
Tu m'estimes?
Tu m'estimes!

...............................................Tal i com t'estimo jo.



martes, julio 21, 2009

L'ALEGRIA I ELS PEIXOS DE COLORS


Un atreviment com aquest només pot ser honrat
per tots aquells peixos de colors

quantes vegades has desitjat que fos així
la simplicitat d'allò que rau a terra.

Malgrat tot, decideixes donar un pas endavant
i creure que allò sagrat només és la vida

però recorda, se t'ha fet curt i la nit necessita repeticions
compulsiu?
això ja ho sabies ahir.



lunes, julio 20, 2009

LA PHILOSOPHIE


tan sexy, nocturna y sofis *







viernes, julio 17, 2009

BACK TO THE 80'


Tothom té els seus preferits, fins i tot l'enfant terrible de les perruqueres de barri.




INSPIRACIÓ INFINITA


I tot llisca de forma tropical,

fins i tot aquella acidesa dels fruits mai prou madurs

Has vist com s'aixeca la pols
i
en aquest precís moment ens posem seriosos

mai gaire estona


perquè com es pot viure això
sinó és amb alegria

i

avui ho puc dir, perquè n'estic segur:
ha sortit millor.



COLISIÓN DE FENÓMENOS






jueves, julio 16, 2009

QUEMARSE DE VERDAD


Cuanto has tenido que andar para darte cuenta,
lo que tenías que aprender sólo habla de la vida

y no está lejos

justo ahí donde las raices se vuelven: no.

lo has oído bien?

Despierta, el extranjero no habla de tí,
JAMÁS.

Todo está aquí a ras de suelo
y no te das cuenta

si es así,

anda bajo el sol,
hasta que de verdad te queme.




DELICIOSA CORRESPONDENCIA


Viena, 2 de febrero de 1903


Muy apreciado señor Hesse:

[...] su libro me ha deparado una gran alegría. Se lo agradezco de verdad, desde lo más hondo, y tengo que pedirle también que crea lo que voy a decirle: hace mucho tiempo que tenía la intención de dirigirme a usted [...] He creído siempre en aquella «Liga secreta de los melancólicos» de la que habla Jacobsen en su Maria Grubbe; sostengo también que los que sentimos, en lo íntimo de nuestro ser, cierta afinidad del alma, no debemos permanecer desconocidos los unos para los otros. Conocerle ahora personalmente a usted, a quien estimo mucho desde hace tiempo por algunos versos aislados leídos en revistas, me depara una alegría sincera.

¿Me permite decirle algo sobre su libro? [...] lo he tomado en mis manos y, guiándome por mi sensibilidad más clara y viva, se lo he llevado a algunos amigos para leerles pasajes en voz alta. Con toda sinceridad, me doy cuenta de que, junto a El libro de las imágenes de Rilke, a Der Spiegel [El espejo] de Wilhelm von Scholz y al Adagio stiller Abende [Adagio de atardeceres apacibles], obra de mi querido amigo Camill Hoffmann -libro que, además, siento extraordinariamente cercano-, éste es [para mí] el más querido poemario de este año. Con satisfacción puedo colocarlo junto a los otros libros que me han sido dedicados; y la compañía allí, por cierto, no es nada despreciable [...]. También me gustaría, en cuanto se preste la ocasión, hacer algo por su libro, y hacerlo en una gran publicación, donde sepa que mis palabras no se las llevará el viento.

Recibirá mi Verlaine en unos ocho días. Le pediré hoy mismo a mi editor algunos ejemplares nuevos; he tenido, por cierto, muchas satisfacciones con él, se vende magníficamente bien y espero que, para el otoño, vea la luz una segunda edición, con una tirada de tres mil ejemplares. Quiero, para entonces, añadir su magnífico poema, y le pido que eventualmente me haga llegar otras pruebas.

Y una cosa más: en vista de que ha sido usted, con su fuerza y su desenfado, quien ha roto el hielo, no quisiera que perdamos del todo el contacto. Me gustaría conocer más de usted [...]. No soy un autor de cartas muy fiable [...]. Sin embargo, siempre constituye para mí una dicha poder decirle a algún amigo al que aprecio cosas más íntimas y personales, esas que nos mueven y nos ocupan en lo más profundo; sólo que, en mi caso, esas cartas surgen de manera espontánea: no salen nunca con el próximo correo, sino que tardan a menudo tres semanas o más. Si se atreve usted, en tales circunstancias, a referirme muchas más cosas acerca de su persona, me sentiré satisfecho y hondamente agradecido, y creo que, en ese caso, podrá contar conmigo. Como poeta no me tengo en muy alta estima, y es ésa la razón por la que no dudo jamás en considerarme un ser totalmente superfluo para el mundo, a menos que me valore en mi virtud de ser «amigo de mis amigos». Y tengo la impresión de que podré contarle a usted entre ellos. [...]

Stefan Zweig


miércoles, julio 15, 2009

LA VIDA COMO APRENDIZAJE


Ponme, ponme esa cinta otra vez
Pónmela hasta que se arranque



martes, julio 14, 2009

PURA DEVOCIÓN







DELICIOSA CORRESPONDENCIA



Basilea, enero de 1903

Muy estimado señor [ Stephan Zweig ] :

¡No se asuste usted porque, ahora, de repente, le aborde con un saludo y una petición!

Adjunto a esta carta encontrará usted mi librito Gedichte [Poemas], que contiene, entre otras cosas, una traducción de Verlaine. Si algo en este libro resultara de su agrado, le ruego encarecidamente que me regale en reciprocidad su libro sobre Verlaine (los poemas suyos ya los tengo). Me haría muy feliz poseer ese hermoso volumen con una línea de dedicatoria escrita de su puño y letra.

Me proporcionará usted una alegría enorme. Soy ridículamente pauvre y me veo obligado a ir mendigando mis contentos acá o acullá. En esa empresa, sin embargo, he encontrado siempre, por azar, muchos amigos queridos [...]. ¿Tendré la misma suerte con usted?

¿O no?

Le saluda afectuosamente, su devoto servidor,

Hermann Hesse


HILARIOUS POPHILOSOPHY





LOST ON 80's STYLE







lunes, julio 13, 2009

EN TODOS LOS ÓRDENES DE LA VIDA



" lo complejo no se puede gobernar desde la planificación "


Juan Freire




domingo, julio 12, 2009

DE LA NECESIDAD VIRTUD


pocas veces un poema sabe a algo

quizás menos sabe a tí




DORMIR


La necessitat d'estar exhaust